GÖLGESİZ MUTLULUK DÜŞ GELİR BANA
Gam yüklü kalplerde neler var neler
Dinlesem dertleri eş gelir bana Bir söylesem bin ah düşer dillerden Gölgesiz mutluluk düş gelir bana Can diyen bu cana kalpten uzaksa İstemem hayaller bana tuzaksa Gönül sarayım da huzurum yoksa Bu dünyada Her şey boş gelir bana Ruhumda dert keder içimde sızı Bir karanlık gelir örter beyazı Görmedim baharı görmedim yazı Yıllardır Dört mevsim kış gelir bana Bülbül olsam güle konamıyorum Arı olsam bala banamıyorum Ben kendi halime yanamıyorum Nerde varsa dertli baş gelir bana Dört yanımı birden sarınca hicran Yaşadığım anın sonucu hüsran Ruh beden yüklemim sürdürmez devran Gökten huzur yağsa Taş gelir bana... Mutlulukla gelen ayak izleri Sebebidir onun gülen gözleri Kim görmek istemez mutlu yüzleri Bir teselli gibi hoş gelir bana... Gülseren MORKAN |