Bir uçurumun kenarında kaldı yüreğim.
Bakıyor gözlerim uçsuz bucaksız boşluklara.
Ne bir adım ileri gidiyor ayaklarım,
Nede bir adım geri.
Sanki donup kalmışım..
Sarmış dört yanımı katran karası siyahlar.
Şimdi bir bilinmezliğin,soğuk kucağın’dayım.
Bir kara kışta kaldı yüreğim.
Şimşekler çakıyor yüreğimde.
Gözlerimde yağıyor sağanak yağmurlar,
Durduramıyorum..
Yokluğunun sancısı ile nasılda acıyor canım.
Kasırgalar kopuyor içimde bir yerlerde,
Çok üşüyorum..
Oradan oraya savrulurken fırtınalarda,
Ve şimdi meçhul bir ummanda,kaybolmaktayım.
Bir çift yeşil gözde kaldı yüreğim
Baktıkça kendimi gördüğüm gördükçe gülümsediğim
Ah şimdi o gözlerden o bakıştan,
Ve o gülüşten; ne kadar da mahrum vede uzağım.
Şefkati gördüğüm gözlerin
Kalbinin aynası gözlerin sanki uykuya dalmış
Kilitlenmiş dillerin gibi sessiz ve kayıp
Ve ben kördüğüm olmuşum çözümsüz çaresiz
Ben kor alevlerde tutuştum
Ben yanmaktayım..
Sevgi dolu sözlerinde kaldı yüreğim
Sende kaldı hayallerim düşlerim
Umutlarımı ellerimle rafa kaldırdım
Erteledim yarınlarımı belkide sonsuza değin
Sen olmazsan sevgilim.
Olmaz olsun benimde yarınlarım
Saatler durdu dünyam durdu ben durdum
Döner mi dünyam doğar mı güneşim yeniden.
Yeniden,ben doğar mıyım.
Çünkü ben şimdi sende,
Sensizliğin içinde sözde yaşamaktayım

GÜLSEREN MORKAN

22.08.2013