bilmiyorum
sol yanım yine örselendi,
buruk bir yaşam gibi kanıyorum. ve biraz üşüyorum. hala anlamsızım. kimsesiz ve yorgunum. yürüyorum, ama; gittiğim yer, gideceğim yer değil biliyorum. eriyorum, bir buz parçası gibi, oysa buz güneşte erir, ben güneşi hissetmeden eriyorum. ve bir kelebek ömrü kadar yaşıyorum. yaşadığım yer göğüs kafesin mi bilmiyorum? ibrahim dalkılıç |