Bitme anne,gitme...
Yokuşun başındayım
Yorgunum anne Yazın temmuzunda Ağustosun sıcağında Bile üşüdüm Sensizim anne Seni anlatmayan cümlelere Küsüyorum Sen gibi Kokmayan çiçeklere Kızıyorum Uzak kaldım anne Yüreğindeki sınırsız sevgine Yine ağladım anne Bilirsin... Öyle çok alışkanlıklarım Yok benim Senden başka Sen hayatımın Kutup yıldızısın Bitme anne,gitme Ne sen gidenlerden ol Ne ben... Ìllede sen ol hayatımda Vazgeçme benden Silme adımı yüreğinden Bazen boğazımda Düğümlenir ya kelimeler Yutkunamam Sana.... Ne çok şey söylemek isterim Söyleyemem,susarım Meğer dilimde ki En güzel kelime anneymiş Bir günümde değil Sen her günümdesin anne Düşünüyom Boşluğunun yerine Ne koyarsam Kimi koyarsam koyayım Yeri dolmayacak olansın Hayatımın tek Güneş’isin Ve sen anne Eksik olma hayatımdan Bitme anne,gitme sevay |