Rahman Vardır Neden UnutursunEy gönlüm neden dertler içinde ağlarsın Dertlere derman olan Rahman var neden unutursun Sanma bülbül feryat eder gül başında Gülde kendi güzelliğini bulur neşeyle bekler öter yanında Nazlı yarin gamzesinde güller solmuş olsa da Gamzesinde ki oklar sinen delsede Bir gün güler mi diyen umutsuzlukla kalsan da Her kulu güldüren Rahman vardır neden unutursun Sanma sakın ey gönlüm Rahman seni azat eyledi Sınama ile gönlünü pişirir sonunda şad eder Sen Rahman yolunda secde ile yürü Rahman seni sad eder Her kulu güldüren Rahman vardır neden unutursun Kul Mehmet Ömrün hicran ile dolu olsa da Hicranı vuslat ile nurani eyler Rahman yol uzun olsa da Ağlasan da üzülme gönül pınarından çiçekler açtırır Her kulu güldüren Rahman vardır neden unutursun Şad: Sevimli, neşeli. Sad: kutlu, uğurlu. iyilik, kuvvetlilik. ashab isimlerinden, sa’d b. ebi vakkas. aşere-i mübeşşere (cennetle müjdelenmiş olanlar) dandır Hicran:Ayrılık |