Ar damarı çatlamışsa bir insanın,
Tabutunu başında taşır dünyanın.
Ekini ve nesli yok etmektir hedefi,
Yaptıkları iş dünyanın en çirkefi.

İnsanlığın ruhu bedenden çıkmışsa,
İffet, namus ayaklar altına alınmışsa,
Sen, battıkça batarsın kör karanlığa,
Enaniyet putları ruhu iyice sarmışsa.

Sana, iftira üstüne iftira atarlar,
Yalanlarına bin bir şahit tutarlar,
Sen aklamaya çalıştıkça kendini,
Seni kör, dipsiz kuyulara atarlar.

İffet ve hayâdan yoksun bir fert,
Açacaktır başına dert üstüne dert,
Selam versen, sen suçlu çıkarsın,
Hâkime gitti mi mahkûm çıkarsın.

Suratına tükürsem tükürüğüm ağlar,
Düşmanın zehirli kini bedeni bağlar,
Kolun kırılır da yen içinde kalırsın,
Sen ağlar, sen üzülür, sen kırılırsın.

Ahlaktan uzak bir toplum ayakta kalamaz,
İslam’dan uzak bir toplum şaha kalkamaz,
Kur’an’dan uzak toplum semaya uçamaz,
Sünnetten uzak bir toplum nur saçamaz.

İllet, kurtçuk gibi kemirecektir bedenini,
İçin için yiyip bitirecektir güzel bedenini,
Kendini korumak için harcamazsan çaba,
Tarihin çöplüğünde bulacaksın bedenini.

Maneviyatsızlık illeti girmişse bir millete,
O andan itibaren halk başlamıştır hezimete.
Kardeşim illeti, iliklerinden sil, uzaklaştır,
Asla fırsat verme, neslini yok eden zillete.

Maneviyat meyvelerini yiyen bir millet,
Şanlı istikbâlinde görmeyecektir zillet,
Kardeşim! Neslini koru, bırakma kâfire,
Göz bebeklerini, asla teslim etme cahile.

23.03.2015
Yozgat