Ben ki,
yazarım...
yazıyla ekmeğimi kazanır,
aç kalsam bile yazarım.
Bu şiire şimdi yorum yazamıyorum...
O kadar net bir dil ve imge bütünlüğünde dantel gibi örülmüş ki sesler;
yorgun gözlerim mısralı nakışlarda emek olup aktı.
dilim tutuldu,
ilmek ilmek dokunmaysa şiir;
yüreğim acıdı işte kilim gibi serildim.
Al mendilim senin olsun.
Hangi set durdurabilir ki yüreğimden çağlayan yaşı.
Bak lal oldu dilim...
Titriyor ellerim basamıyorum tuşlara.
Güya sırtı yere gelmez pehlivan sanardım kendimi,
tuş oldum göğsüme çoktü en güçlü ağıtlar...

ses.
ritim,
kurgu,
kelime seçimindeki titizlik,
öyüküsel bütünlük,
sosyolojik motifler,
edebi kavramların dururşu...

Kısacası bu şiirde
her şey var.
Her şeyle birlikte birde her mısranın gelişiyle dahada derinleşen;
öyle sarmal bir anlam katmanı varki...
şiir bittiğinde dakikalarca sarsıntısı geçsin diye yüreğimin anlamsız bakışlarla donup kaldım.
Bu anımda yine şiir yetişti imdadıma:

"...

Söylesene,
Şiir yeteneğin mi
Yoksa,
Duyguların mı somuta dönüşü?
Yetenekse sende başladı doğuşu,
Ama yetmiyor,
Olmuyor doyuruşu
Duyguysa,
Canlanmayacak hiçbir söz ile
Çoktan öldürdün içimde çırpınan kuşu…

..."

öldüm...


ne olur hep böyle çırpsın şiir kanatlarınız
elif gibiydi...
şiirdi

saygılarımla şair...