Yaban MersiniDilim söyleyemiyor Aklımın kaybettiklerini Çoğul insancıl yalnızlıklarımla Şişelerin dibine itiyorum Alkolün eritemediklerini. Hiç bir deniz almıyor dalgasına İkindi birikintilerimi... Sandın ki; Pencere önü çiçekleri gibi Kaderlerimizde bekler her mevsimi Vaktinden çok önce açtı ruhlarımızda Yaban mersini. Zaman aç kurtlar gibi yiyip bitirmiş Dudağımızın kenarında dolan son kelimeleri Hala aynalarda arıyorum Üzerinden defalarca geçip Kirlettiğim kendimi. Ve hala hiç bir yağmur almıyor rüzgarınana İçimin birikintilerini... Elif SEZGİN |
İçimin birikintilerini...
Tüm birikintilerin dökülsün neşe ile
Sana yakışır mücadele;en zorunda bile
Dilerim hiç çekmesin çile;aksın zaman sana aksın güzellik...
Sevgilerimle!..