9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
4081
Okunma
Dilim söyleyemiyor
Aklımın kaybettiklerini
Çoğul insancıl yalnızlıklarımla
Şişelerin dibine itiyorum
Alkolün eritemediklerini.
Hiç bir deniz almıyor dalgasına
İkindi birikintilerimi...
Sandın ki;
Pencere önü çiçekleri gibi
Kaderlerimizde bekler her mevsimi
Vaktinden çok önce açtı ruhlarımızda
Yaban mersini.
Zaman aç kurtlar gibi yiyip bitirmiş
Dudağımızın kenarında dolan son kelimeleri
Hala aynalarda arıyorum
Üzerinden defalarca geçip
Kirlettiğim kendimi.
Ve hala hiç bir yağmur almıyor rüzgarınana
İçimin birikintilerini...
Elif SEZGİN