HÜZÜNMevsimlerden hazan, yeşermez yaprak. Hazırlık bahara,uykulu toprak. Birden geçti yıllar,güne dalarak. Salının Cumadan, inan farkı yok. Koşardık sokakta,yıllar öncesi Bizimle dönerdi, telden çemberi. Ağaçlar bizimdi,yerdik meyveyi. Sokaklar da bitti,ağaçlar da yok . Bir çeşme akardı,köşe başında. Taş binalar vardı,dar sokaklarda Mutluluk taşardı,her yuvasında Yıkıldı binalar aşktan eser yok. Atılmış köşeye,küskün bir keman. Telleri kırılmış,kendi perişan. Notalar dağılmış,ağlıyor İrfan. Kemancı da gitti,ondan haber yok. |