Bir elmanın yüzünden
Birlikte kovulmuştuk cennetten
Sen Âdem’din ben Havva
Spartaküs’ün zincirleri takılırken bana
Pek yakıştırmışlardı peygamberliği sana

Birlikteydik seninle
Elmanın bir yarısı sen öbür yarısı ben
Tarlayı birlikte sürdük
Birlikte direndik fabrika rejimlerine
Birlikte içtik suyu birlikte paylaştık yatağı
Cephede çarpışırken sen/ fişek oldum tüfeğine
Bebemi sırtlarken omzuma/ lavaş ekmekleri yetiştirdim sana

Hıyaneti gördüm yumruklarında
Çürürken etlerim her vurduğunda
Gözyaşlarımı akıttım toprağa
Gözyaşlarım yeşertmelisin umutlarımı
İsyanlardayım
İsyanlardayım mor çatı gecelerinde
İsyanlardayım kucağına verdiğim her bebeğimde
Yazıklardayım emeklerime birlikteliklerime
Ölümlerdeyim sevgisizliğine
Bozulmuşsa erkekliğin şirazesi
Yanarım yetiştiremediğim oğlanlarıma
Yangınlardayım

Yumruğunu sıktıkça beynin çürür
Beynin çürüdükçe yumruğun büyür
Küçülürsün ufalırsın /saldırırken
Biter sevgi biter aşk /vicdanın kaybolurken
Tutamam kendimi
Aşkım ağlar ardından

Zulmün ne kadar artsa da
Bilmelisin
Tarih benimle başlar
Benimle yaşar insanlık
Benle aydınlanır karanlık
Kadınım, sadece sevgilerde açarım
Irmağım, yeşertmek için akarım
Mememden bereket akar süt akar
Nesil veririm rahmimden
Doğuran büyüten ve yaşatanım