Sultanım
Yıkılsın yüce dağlar aşamaz ki ayaklar
Çığ düştü yollarıma, doldu saçıma aklar Kaç kez ölüp dirildim dilim seni sayıklar Can çıkmadan selası okunmuyor sultanım Gönlümün ışığıydın geceler matem tuttu Şifa bildiğim zaman çalıp ömrümü yuttu Gurbet eller pek yaman dostlar bile unuttu İnan yokluğun kadar dokunmuyor sultanım Ne var işte diyordum ayrıldık altı üstü Hiç de kolay olmuyor, umutlar bitap düştü Asık yüzle bakınca resimlerin de küstü Gözlerime aşk dolu bakınmıyor sultanım Ömrümün baharında yükselen bir devirdin Zoraki gittiğimi sende iyi bilirdin Çok pişmanım dedikçe s/özümden yüz çevirdin Gururun başka tavır takınmıyor sultanım Bir duysaydın ahvalim huzur da yok neşe de O sıcak gülüşünü bulamadım kimsede Umutsuz bekleyişim, aklım vazgeç dese de Deli gönül halinden yakınmıyor sultanım |