bazı hatıralar eksik yazılır ve sürer gider sonsuza...


dokunaklı mevsim tiradında
uyuyan bir şehir gözlerinde
ışıkla havalanır binlerce yusufçuk
uyanır göl’deki balık
uyanır serçe
bakarım eylül’ün eteğinden denize

rüzgarda bulut olsam mesela
güvercin kanadında kuyruğu mavi uçurtma
sarı saçlı çocuk
veya
dalsam çingene kadının kucağında rüyaya
deniz kızı cilveleşirken dalgayla
yürüsem... yürüsek...
seyri sefer olsa inse suya dolunay
kavuşsa sevgilinin nefesi nefesime

bozulsa yeminler
yeni dallar filizlense
havalandığında kanadı kırık güvercin
gelip dokunsa yüreğime
uçup gitse her şey çocukluk ülkesine
kaldırımda unutulan hüznü kaldırsam mesela
tüketilmiş aşklardan dem vursak gece vakti
yeniden karşılaşsa bakışlar

suya yazılan
ve okudukça kırılan sözler dokunuyor
susuyorum
sen gözlerinde ağırlarsın hazanı
ben kuruyan bir bahçede
uğramadan geçip gider mevsimler
belki yıldızlar konar saçlarıma
sarılır sabah vakti eski bir anı
üşür ölüm ayazda
ağlar gizliden konuştuğum duvarlar

hani
yağmurlar yağar ya harap bir şehre
babam kokar sokaklar
camdan bakmak zahmetsiz telaştır da
dokunamaz insan gidenlere
kaldırımda solar izler
dedim ya
özler insan insanı
sılada memlekette sendir o aralar

hazan sarısı enginliktir aşk
boğulur içinde avuttuğun düşler
eteklerinde kaybolur rüzgar
mevsim aralığında susar akrep
söz yelkovanın desem
durur saat vurur aklıma zaman
konuşur sonra bulut
konuşur yağmurlar
pencereme dokunan kuru yaprak
bir hışırtı oysa
sanırsın koca kent uyuyor camda

zamansız bir kırlangıç saçak altında
dökülmez oysa güller baharda
kelimeler yanılgıları siler
cümleler buruk hatıralar işgal artığı
sözler hecelere vurur
satırlar kalabalık
şair
yol almış dizelerce
sus derim kendime
sus derim konuşsun rüzgarlar



maide özgüç