Sevgili Menderes,

Uzun bir zamandır görüşemiyorduk; kısmet bu şiir vesilesiyle bu güneymiş.

Güzel bir şiir yazmışsın yine. Şühpe yok ki heceyi çok iyi kullanıyorsun. Şiirde fazlaca eski kelime kullanman okuyucu açısından birtakım sıkıntılar doğuruyorsa da, anlayanların lezzet aldığını ifade etmeliyim. Şiir her ne kadar beşeri bir muhabbeti işliyorsa da, bunun kutsiyetinin ön plana çıkarılması; aşk, dostluk, vefa gibi unutulmuş ve modası geçmiş kavramların işlenmesini isabetli ve lüzumlu buluyorum.
Şiirle alakalı tek endişem -daha önce de konuşmuştuk- eski kelimelerin bu güzellikleri uzun soluklu bir macera olan geleceğe taşıyıp taşıyamamasıdır. Pek çok şair şiiri kendisi için yazdığını, başkasının anlayıp anlamamasının önemli olmadığını iddia eder. Bu iddiada olanların şiirlerini şiir defterlerinde saklamalarını tavsiye ediyorum. Canları sıkıldıkça açıp okur, gözleri gönülleri açılır:) Sen o şairlerden değilsin. Hemen her şiirinde okuyucuya bir mesaj verme çaban var. Bu durumda mesajı kimlere verdiğini, hedef kitleni seçmek zorundasın. Benim gibi elliyi bulmuş adamlara söyleyecek sözün azdır zannındayım. Önemli iolan gençlerdir. Birine bir şey anlatmak istiyorsan onun konuştuğu dilden konuşmak zorundasın. Şiirde 'dil' üzerinde ısrarla durmamın sebebi budur.

"Erişir menzîl-i maksûda âheste giden
Tiz-i reftâr olanın pâyine dâmen dolaşır"

Atasözü gibi bir beyittir bu; ama bir genç bunu okuduğu -ki gençlerin böyle beyitlere rastlayacak kadar kitap karıştırdıkları kanaatinde değilim- zaman hiçbir şey anlamıyor. 'Anlamak' bizzat özel çaba isteyen bir şeydir. Günümüz bu anlayışı yitirmiştir. Sanatkar içinde yaşadığı toplumun zihniyetini bilmek ve ona göre tavır geliştirmek zorundadır. Ben meselenin şiir yazmaktan ziyade, bu şiire pazar bulmak, onu okuyucuyla kucaklaştırmanın daha önemli olduğunu düşünüyorum. Aslında bizim görüşlerimiz, düşüncelerimiz bizde kaldığı müddetçe hiçbir önemi haiz değildir; ancak bunları piyasaya sürdüğümüz ve karşılığını bulduğumuz zaman büyük bir önem kazanıyorlar. Birilerini etkiliyoruz, birilerini bir yerlere -iyi veya kötü- sürüklüyoruz. Bunun mükafatı kadar vebali de vardır. Ben muktedirken anlatmamanın da bir vebal olduğu kanaatindeyim.

Sözü fazla uzattım; ama bu senin sayfanda olmanın verdiği bir rahatlıktan kaynaklanıyor:)... Hasılı sevgili Menderes ben hala senin dil anlayışını beğenmiyorum. Tabii ki bundan 'şiirlerini beğenmiyorum' anlamı çıkmaz. Sen gerçekten çok iyi bir şairsin. Daha da büyüyeceğine inanıyorum.

Sevgil ve selam ile..

Siz nasıl bir duygu atmosferinde bu eseri yazdınız bilmem ama ben
bu şiirde tasavvuf derinlikleri ve tasavvufi manalar gördüm.
Mükemmel bir eser olduğunu hiçbir tereddüt olmaksızın haykırmak
istiyorum.
Sizi en samimi ve coşkun muhabbetle kucaklıyor ve selamlıyorum.
Başarılarınızın daim olması dileği ile.
Hasan DEMİRCİ

...her başlangıç bir bitişe gebe..ama her ayrığın sonunda da bir vuslat vardır elbet ,ağabey..umut herzaman yaşama sebebidir ,güneş doğuyorsa hergün ,mutlaka umut kapıları yeniden aralanıyor demektir bir yerlerden...ne kadar yürekten bir şiirdi...

Büyülü geceler süslerken fevki
Bekleyiş sancısı artırır şevki
Yârsız bir hayatın kalmadı zevki
Saadet oyalı halvetler bitti.


...selam ,saygı ve dualarımla...

Mürsel Emre DOĞAN tarafından 1/22/2010 9:31:40 AM zamanında düzenlenmiştir.