ÇOĞALDI
Ne günlere kaldık bilmedim emmi
Kalleşçe sırtımdan vuran çoğaldı Vefayı kaybettim, bulmadım emmi Doğruluğa hesap, soran çoğaldı Baktım da kendini, Yunus sanan var Sanki Mevlana’yla semah dönen var İnan baykuş olmuş, taşta çönen var Boş lafla insanı, yoran çoğaldı Aşkın deryasında bayılmış sanki Kevser ırmağında ayılmış sanki Ünü ta fizandan duyulmuş sanki Böyle böyle hayal, kuran çoğaldı Ben dini okudum, bilirim diye Taptuk olup Hâkkı bulurum diye Ben piştim bu yolda, ölürüm diye Salkım yutup, telkin, veren çoğaldı Belletmez sarmıştır kibir ve gurur Gözünü fitnelik, fesatlık bürür Aklı sıra coşar, dinden dem vurur Müritsiz evliya, eren çoğaldı Hani bir şey sorsan, bilmem der susar Arkandan konuşur, ve de kin kusar Eğer fırsat bulsa, adamı keser Döşü dürüstlüğe, geren çoğaldı Anlatamadım ben, bu, “bu” desemde O çirkin sözleri sanki ensem de Başkası adına, konuşup hem de Bom boş defterleri, düren çoğaldı Riya, yalakalık, almış yürümüş Görmüyor gözünü hep hırs bürümüş Ben adam sanmıştım, neler varımış Salakları öne, süren çoğaldı Bazı şeyler var ki, hala muamma Yalan hastalıktır, değildir humma Daha söylenecek çok şey var amma Başımıza çorap, ören çoğaldı Lüzumsuz Hâk yoldan, sapma sen yeter Şükret vardır elbet, beterden beter Fazla da söylenme, bak ahın tutar Önünde destursuz, duran çoğaldı Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |
Kalleşçe sırtımdan vuran çoğaldı
Vefayı kaybettim, bulmadım emmi
Doğruluğa hesap, soran çoğaldı
Baktım da kendini, Yunus sanan var
Sanki Mevlana’yla semah dönen var
İnan baykuş olmuş, taşta çönen var
Boş lafla insanı, yoran çoğaldı
eyvah ömrüm dedim..ne güne kaldık her koşulda ayaklar baş başlar ayak..kalemin daim olsun saygılarımla