Sustu
Bugün dalgın dalgın oturuyordum.
Geçmişe gitmiş, Orada kalmıştım adeta. Yanıma birisi sokulmuş. Ama ben habersizdim. Susuyordum, Suskunluğumu dinliyordu. Kısık bir sesle seslendi. ’’ Onu mu düşünüyorsun?’’ dedi. Başımı hafifçe çevirdim. Ve şöyle dedim: ’’Onsuzluğu yaşıyorum.’’ Sustu...! Azarlanmış bir çocuk sessizliğince... Yıllarını kaybetmiş bir mahkum türküsü gibi Karanlığa hapsolunmuş gece gibi.. Nasıl suskunluk ile geldiyse, Giderken de suskunlukla gitti. Suskunlukla gitti.. Suskunlukla bitti. İbrahim Halil ÖZLÜ |