GECENİN CENİNLERİ
Demi ağırdı gece uyku çaylarımın.
Kalemi kırılgan,kağıdı dağınık. Uykum kaçak mülteciydi sınırlarımın. Çocuksuydu rüyalarım, Ve çocukluydu... Ölen,daha yeni dirilen,kimsesiz ve zengin. Anneleri vardı onların, Benim rüyalarımın kaynağı. Ya da yoktu. Rüyasız geçen zifiri gecelerim. Babam gece bekçimdi,gecenin bekçisiydi. Ayın fedaisi,güneşin ilk ışığı. Baharın ilk açan çuha çiçeği,renkten renk. Rüyalarımın çocuklarına dosttu. Kardeşlerim vardı benim çocuklarım! Aynı yorganın altında, Yorganlarımız bir sağda bir soldaydı. İlk savaşım,ilk direnişimdi... Yorganı paylaşmaksa ilk devrimim. Ve çocuklarım vardı benim çocuklar! Dudağının kenarındaki gamze,üstündeki gülümsemeydim. Rüyalarımın çocuklarıydım. Kuşlar arasında özgürlüğünü arayan savaş çocuklarını, Ne de çok severdim ... |