HAYAT-I ERBAB
Tüm sessizliklerden çalınmıştı hayat.
Dili olanın konuşası,konuşası olanın dili yoktu. Öksüz bir çocuktu gibiydi. Yıkılmış binaların kapattığı kan lekelerinin üzerinde oynamaktı inandığı. İnandıklarımızdı hayat. Yok eden,var eden,alıpta vermeyen. Bir bebeğin nedensiz gülüşleri üzerine kurulmuştu. Ağlamak nedenli. Bulgurun yanında pirinç vardı bir yerde, Bir yerde hayvanlar kesilirdi hiç yere. Ve bir yerde askıda ekmek, Diğer yanda ekmekler atılırdı hiç yere. Ve yine hayat! Sıkıştırılmış bir koltuk içine, Kalmış bir gökyüzü,bir yerde. Ve yine ölüm var her demde. Ucuzluk nedeniyle... Habip ORAK |