İ f a d . . . (Fatma)Sen gönül yarama gizlice olurken ifad Yuvasını yitirmiş kanadı kırık kuşlar gibi Uçmaya çalışıyorum var gücümle bu şehirden Beni benden eden herşeyi ardımda bırakarak.. Silip hafızamdan öptüğüm dudakları Beklediğimiz durakları Metroları Ç/ayları Üzerinde yürüdüğümüz rayları Gülhanede gülüştüğümüz anları Vapurları Sana dair bütün satırları... Yitip, yok olmak istiyorum Halbu ki Farkında olduğum tek şey vardı Hayat nabzımızı yoklayan bir imtihandı Tutmayan ellerime mi ağlıyorsun Fatma Artık herşeyi güzel g/öremeyen gözlerim mi yakıyor canını yoksa? Sendeleyen her adımım bir düşüştü belki Ben hiç unutmadım o kapkara geceyi "İstersen şimdi muvaffakıyetini yeniden hatırla"!... Diyorsun bana Haklısın belki ama... Çok yorgunum Fatma Hep bir medet umdular yağmalanan yüreğimden Oysa; Kalbimin götürdüğü yere sürüklediğim hayallerimi Rehin/ ç/aldılar alacakaranlıkta Bilmiyorlar ki Yüzümdeki bu sevda yanığı lekeleri Çoktan gömmüştüm yarimin gönül sarayına Yüreğim kaldı avuçlarında Küllerimden her yıkılışta nasılda doğup t/aştığımı biliyorsun Hayatımı yargılama Ben zaten bana muamma Üstelik Kaç kez selası okundu gönül ağrılarımın Saymayı bıraktım Fatma Kaç vukuatı örtbas eder daha bu ciğer yangınlarım Zaya giden kaygılarım tutarmı bir süre beni ayakta Bana güçlüyüm muamelesi yapıp durma Kendimi taşıyamıyorum bu azapla Baksana Günahlarımı s/aklıyorum tepemden tırnağıma Başım bu yüzden hep adımlarımda?.. Toprağı kurumuş kabre hibe edilmiş gibi Yaprak misali titreyen umutlarıma Dokunamasın salyası akan çirkin yüzler Üzerimden gölgesi kalksın mazinin Zehirledi hücrelerimi nice kirli eller Bundan sonra bir sevda tenhada yakalarsa ruhumu Ne olur Kimseye bırakma Razıyım, celladım sen ol Çek vur boynumu Yüreği Sürgün // Kevser Baysal |
Bizde kutluyoruz yürekten
Ömrüne bereket
Allaha emanet olasın, sağlıcakla kalsın