KALEMİMİN ÖLÜ YÜZÜSÜN
KALEMİMİN ÖLÜ YÜZÜSÜN ......
Geçmez sandım gönlümdeki sevdanı Gözümde büyümüş dev çınarımdın Nasıl bir duyguydu çaresiz çırpınışım Adımladığım ayaklarım çıkmaz yolumdun Küçük ellerimin büyük kanadı İnce sızımla veda ederken kalbime Hayalimdeki resminle kucaklaşırken Her günüm gelişini bekleyen masaldı Kalbime seni sordum Bakışların, sözlerin keskin bir ölüm mermisi Şiirlerim en yakınım hayatımı anlatan Ah benim çocukluğumun çocuk yüzü Gecene bir yıldız benimle düşene dek Beni sana bıraktım uykuna misafir Dertleş Cama vuran gölgenle ikimizi Birde alnını secdeye daya Yüreğindeki benle Gündüz Adımların Allah’ın evine yürüsün Yüzünü çevir Mevla’ya Gönlündeki benle Kulağıma fısıldadığın bir söz Biz çok acılar gördük derken Hiç düşünmeden bana gelişlerin Ben nemi yaptım Adına yazılan kalemi yok ettim Sana olan duygularımı param parça dağıttım Sevgimi kendimden azat ettim şükür dedim Seni sadece hayallerimin bir parçası gördüm Bir varlığın bir yokluğun ömrümü tüketirken Bedenime sensizliğin ölü yüzü serpişti Sancılı noktam Yaşattığın sevda ateşinin Beterini yaşa Ben kahırlarımı izlerken yoruldum Artık Sende benim Kalemimin ölü yüzündeki son satırlarsın ..... |
Paylaşımınız için sağolun.
Şiirinize 5 puan
"KALEMİMİN ÖLÜ YÜZÜSÜN" isimli şiirinizi beğendim.
er yönüyle şiirinizi Kutlarım.
................................. Saygı ve Selamlar...