Neden karardı gökyüzü gözlerinde
Neden bütün şarkılar hüzünlü
Ayrılıklar yalnızlıklar çaresiz
Bir yıldız düştü gökten küçük bir dokunuştu sevgiler




Umursamaz tavırları bulut bulut hazan
Gündür gelir geçer ayılmaz
Karanlıklar gölgeleri incitir
Şafak vaktinden önce de her karanlık
Bitmeyen yazgı gibi yetim




Güller biter başka kızıllıklar açarken gök kubbede
Avuçlarından dökülür düşler
Susup konuşmayan lâl olur dillerden
Yüreğin karartma gecelerinde
Heceler yarım bıraktığım yerde hatıralar
Mevsimler sensiz geçer usulca yadellerde




Sus pus her taraf karanlık
Yüreğime vurdum zincirleri
Dibe çökmüş kum gibi suskun güneş tavana asılı
Olmaz bitsin artık ayrılıklar yalnızlıklar yıllar

Sen göç ettin içimden
Gelmiyor geriye yiten günler
Bilmezdim ben böyle eskiden acıtacağını ayrılıkların
Tenime firari bir rüzgar dokunuyor
Ağaçlarda dallar çıplak kış günü


Ben istemez miydim yaz gelsin
Bitsin üfleyen rüzgar kış ayaz
Yağmurlar yetmezmiş ıslatmaya
Geçmez yaz gelmeden içimizdeki ayaz


Bir gülümseme ısıtırmı içimizi
Kaç söz yetti bizi avutmaya sus artık konuşma
Bende bulurdum ama nerede kaldı
O zaman çoktan unutuldu yaşananlar
Nasıl isterdim gitmek
Bilseydim göç çıkar yol olsaydı



Yetseydi getirmeyi bir tek geçen günü
Arkama bakmadan giderdim ama
Şimdi boşuna bu döktüğüm dil
Yetmiyor artık yaşamak
Kederli suskunluklar kapıda
Değiştirmez alın yazısını
Yazmış bir kere yazan kalem
Yaz gelmeden ısıtır mı güneş dağların sırtını
Yaz gelmeden önce biter mi memleket hasreti..

Nurten Ak Aygen
14.03.2015