Gittiğin günden beri, asırlar geçti sanki
Paramparça yüreğim, saçlarıma ak düştü
Sensiz geçen günlerim, zindan oldu inan ki
Gökte güneş görmedim, mevsim her daim kıştı


Hasretinle yoğruldum, yoksunlar diyarında
Özleminle ateşler, sardı her bir yanımı
Umudumu yitirdim, bugünüm ve yarında
Omuzumda yük bildim, taşıdığım canımı


Muhtaç gönül dengine, ilaçtan nefesine
İçimde bir kıvılcım, yangınlarda tüterim
Gonca gülün rengine, bülbüllerin sesine
Hevesimi kaybettim, yok olmuştan beterim


Biçare bir kulum ben, sevdiğinden uzakta
Deli divane gibi, bi’haberim kendimden
Benliğimi kaybettim, gönlümdeki tuzakta
Çağlayıp kükresem de, taşamadım bendimden


O güzel gözlerini, bir daha görmek için
Neler feda etmezdim, bir ömür çektim çile
Sinende yediveren, gülleri dermek için
Müjdesine sayardım, naçar ömrümü bile


Zaman deli akıyor, gittiğin günden beri
Köklerimden kurudum, sürgün vermez güllerim
Anladım ki vazgeçtin, dönmezsin artık geri
Bu derdin ederi yok, iflah olmaz hallerim