militan serzenişlerki... bana bıraksalar beni kendi halime adımlarımı tek tek çekerim eylülün pençesinden şimdi ben! yine beyaz bir sayfaya yaslıyorum kendimi sen sukunetinin içinde yeni günahlar biriktirdikce istersen gel gel de tek bir kurşuna teslim et yüreğimi yeter ki gözlerinde ki güneş çekilmesin gözlerimden ki her sabah vakitsiz kundaklanır benim umutlarım sevda çıkmazlarında mecalsiz ümitlerim yiter sessizce ve sen inadına göğsünde ki o sevdanla gel bana kurduğun her cümlede anılarımızı bir bir eskitmeden ben zaten! sensiz pamuk ipliğine bağladığın bir hayatı yaşıyorum sen sustukca çoğalıyor içimde ki çehennemler gel namlularımızdan barut kokularını atalım artık sen de bilirsin ki dar sokaklara sığmaz büyük sevgiler sen ki gel de sar sarmala yeniden baştan sona beni ve hatta birazda uyut düşlerimizi sesinin o ahenginde şimdi ben... kayalıkları esir almış deli bir militanım küfrediyorum yokluğuna sicili bozuk bütün kelimelerimle ve yüreğimde sadece tek bir düşe yer bırakıyorum ve bıraksam diyorum bedenimi denizin en derin yerine bil ki... ben her kedere belki boyun eğerim de istemem yar çekilmesin gözlerim gözlerinin menzilinden bak bizim buralarda önce beyazlar kirleniyor gör sende sisli günlerin içinden çocukluğum geçerken sessizce ve kefenini herkes kendi koynunda taşıyorken gizlice eylül bende bir başka kanıyor olmadığın her nefesimde ve sen yoksun işte ben beyaz bir sayfaya yasladım yine yüreğimi şimdi isyan ediyorum bütün mesafelere ve ...kahrediyorum sensizliğime ay/su |