UĞRUN UĞRUN
Kader ilmeğinde örülen boynum
Sen gidince hazin hazin ağladı Çakır dikeniyle sarılan koynum Battıkca sineye canı dağladı Özüm uğrun uğrun yandı ağladı Vurdu felek kırdı tomurcuk dalı Karalar giyindim neyleyim alı Agı zehir etti soframda balı Yedikce ağzımda dili dağladı Sözüm uğrun uğrun yandı ağladı Çağladı göz yaşım dereye döndü Gönlüm de umudun ışığı söndü Dilimin ucunda kelime dondu Döktükce mısraya dize dağlandı Gözüm uğrun uğrun yandı ağladı Sarı yeşil mavi moru alı var Genç yaşta başıma yağdı dolu kar Yaralarım derin gel merhemle sar Sızladıkca tende canı dağladı Sazım uğrun uğrun yandı ağladı Kahretti gözlerim gül ağacına Mihman oldu adım darağacına Astılar kefenim soyağacına Giydikce bedene teni dağladı Guzum uğrun uğrun yandı ağladı Nafize |