Kimi bir lokma ekmek uğruna
diyar diyar savrulur
Hasret özlem otağın da yanar kavrulur
Kimi önündeki tüm nimetlere kör bakıp
elinin tersiyle vurur


Kimi yokluk için de helal aşıma
haram katmadım
kendi çabalarımla ayaktayım diye övünür
Kimi haram parayla aldığı
katın yatın sevdasıyla avunur


Kimi yavrularını doyurabilmek için
tandır üstünde ciğerini evirir
Kimi eteğindeki kavurganın kıymetini bilmez
ayağına gelen kısmeti kapıdan geri çevirir


Kimi sahra çöllerinde
bir yudum su ile can bulur
Kimi mutluluk deryasında
yüzmesini bilmez çırpına çırpına boğulur


Kimi dikenler üstünde of demeden
güle oynaya yürür
Kimi asvalt yollar da dik duramaz yalpalar
Gül yüzünde güller açacakken
Gözlerini kızıl kanlara bürür


Kimi bir damla sevgi uğruna göz yaşlarıyla yoğrulur
bin kere düşse bile tekrar tekrar doğrulur
Kimi pamuklar için de yaşamayı red eder
toz bulutlarıyla ordan oraya savrulur

Nafize