kendinle çarp beni ve sonra çıkargör karıştığın dünyayı yaşamak dediğin buysa kal burada susma! ve hatta olabildiğince haykır yer değiştir ara sıra kendinle beni ki hayatında ki sevinçlerini topladıkca kendinle çarp sevdayı benimle çıkar seni yavaşca loş ışıklar altında kahkahaların yükselirdi zemheri köşe başlarında sana tuzaklar hazırladıkca ve hiç bitmezdi kuytu köşelerde öpüşmelerin söyle hangi masumiyeti verecekler sana haydi topla çıkart beni sevda çıkmazlarından ben yüreğimi bırakmışken ellerinin ayasına kendinle çarp ve sonrada böl beni sana ben demirlemek istedikce gönlünde ki limana şimdi sam yelleri eser durur başında sen yalancı düşlerin peşine takılıp kaldıkca bak ay bile kendini kendiyle aklıyor artık ve benim sen tarafımda çocuklar ağladıkca ah şimdi kendini aklamayı bir bilebilsen o riyakar düşlerini söküp atabilsen usundan mutluluk diyarlarına cevirsen yörüngeni ve tutsan ellerimden hiç ardına bakmadan bak görüyorsun işte senin alem dediğin bir avuç çamur aslında ki bu yol hep bilinmeze gider ya çıkmazlara uğrar yolun yada yok oluşlara bakma ardına ve kus içinde geçmişten kalan ne varsa ve sonra ağla ay/su |