Ak ve Kara Bir Mavi
Sözlerimin getirdiği yağmurun serinliği
Omzumda kalan damlalar ve saçların Evini yapıyor gündüz, elindeyken elim Sırnaşık utangaçlıklar çeviriyor dudaklarımdan. Kendi içinde bir kıvraklıkla boynuma sokulan rüzgar Koyu bir perdenin aralandığıdır. Saygınca uçuşan ahir kanatlı kuşlar Yetmiyor saçlarındaki özgürlüğü kavramaya. Hep bir adım gerisinde sana bakmanın Çiğneniyor göğün içinden bıraktığı kibarlık. Ve sen kalabiliyorsun hiç ölmeden. Üstelik göğsümdeki bu ceketle gecenin Yüzüstü kırpışan bakışlar utandırıyor. Uzaklardan zerreme bulaşan misafir Sahibi oluyor bahanelerin çiçeklerle. Ak ve karanın sızıntıları mavi ediyor Yeryüzünü toprak, Her ritmini kalbimin, gözlerin kuşatıyor... Bu savaşta ölsem diyeceğim ölsem Elin ellerimde hayat ederken... Bahattin BERKDİNÇ |