BU YER. BU GÖKYÜZÜ VARKENHer seher vaktinde bahçemin bir köşesinde, Pembe gülüm beni, ben de onun açmasını beklerim. Derken sökün eder, renga – renk turnalar O güzel ötüşleriyle sanki makberi bir konser verirler. Ne yaşayanlar bilir, nede vakitsiz göçüp gidenler Bilinmez’ ki , bu gökyüzü kaç katlı bir merdiven; Yaşam sürecini simgeler gibi uzar da uzarlar Şaşırmamak için çıkarken de, inerken de, sayacaksın. Neden suskunlaştınız böyle, Ne olddu, demet demet sunduğunuz, Gül kokulu şiirleriniz nerelerde!... Onları neden bu denli erken soldurdunuz. Aldatır kuytuluklar, yaşam odağı sananları Her rahatlamanın sonunda görünür rehavet anı. İşte o atalete teslimiyet var ya, o teslimiyet!.... Her birinin sonucu, Amaçsız yaşamının vurgunluk anı. Böylesi yılgınlıklar hiç yakışmaz şaire Bu denli çabuk özlenmemeli toprak, Aydınlar, şairler,körertmemeli ilhamları Hikmet sahinbi de uyarır: “Duraksamak anlamsız, aceleniz ne” Daha çok güzel günler var önünüzde. KEMAL POLAT 24 Ocak 2015 •. |
Şiirle uğraşanların hoşgörüsü yücelerde...
Beğendim...
.................................. Saygı ve Selamlar...