Ne yapar mazinin boşluğundaki bu adam
Sağına soluna bakınarak,
“Olmaz olsun bu şehir böylesin yaşamlar” der de;
Oluruna bırakarak tüm tevekkülü,
Her seferinde yeniden gömülürdü yalnızlığına.

Ne yapsın mazinin boşluğundaki adam?
Yıldız olup göklere süzülmek isterdi ;
“Bir yığın kara delikler var önümde” dese de,
“ o hep Olmazı olur yapayım” hevesinde
Yutulmak istemezdi o kara deliklerde.

Bu şehrin vefasız ışıkları, aldatıcıdır;
Umut verir gibi olsa da göz kırpışları,
İsterdi ki karanlığı kovsun dehlizler,
Görünür olsun dalgınlığa tuzak bataklıklar
Ömrünü tamamlayan yıldızlar gibi akıp, akıp
O kara delik bataklıklara düşmesin insanlar..

Tüm şehri yenide dolaşırdı başından sonuna,
Uğramadığı bir sokak, unutulmuş bir dehliz,
“Sayısız ayakların çiğnediği bir merdiven kalmasın” derdi
İyi niyetli, hem de çok düzeyli insandı,
Sahil sarhoşu kadınların dalgınlığından yararlanan
Saçlarını dağıtıp eteklerini havalandıran
Ölçüsüz ve davetsiz esen rüzgarlara bile kızardı.

Neden gerekliydi bu denli hassasiyet?
Yaşam denen bilmece bir dolu nimetleriyle,
İnsanla, onun düşünceleriyle hep iç içe;
Bundan olmalı ve de insan hep değerlendirmeli
Aşkı, sevdayı, tüm yaşam güzelliklerini ortalığa sermeden
Kime niyet, kime kısmet, ne işe yararlar ki,.demeden
Düşünür, hep düşünürdü güzel yaşamları, yanız adam

Kemal Polat 14.10.2019