IRAZ’IM!... -1-
Iraz’ım;
Sarmaşık tohumları ekercesine, Yokluğunu yüreğime sardın.. Her gece sensizliğe soyunup; Her sabah hüzne uyandım… Iraz’ım; Bir türlü dinmedi yüreğimdeki yangın! Sönmek bilmeyen bir ateşin ortasında kala kaldım.. Kurtulmak için çırpındıkça, Daha da arttı alazı bu yangının.. Duymadın feryadımı, Yarama merhem olmadın… Iraz’ım; Yokluğu alnıma yazılan kadın! Yüreğimin bam telini koparırken kahrın, Sen kendi hikâyeni yazmaktaydın.. Ne beni dinledin, Ne de feryadıma kulak astın.. Tek yaptığın çekip gitmekti, En iyi bildiğinde buydu; Beni sensizliğe mahkum ettin Iraz’ım!... Ah Iraz’ım; Hüznü yüreğime vurulan kadın! Sensizliğin elinde; can çekişiyor varlığım.. Yaşamakla ölmek arasında bir yerdeyim; Ha kapandı, ha kapanacak gözlerim.. Gelmeyecek misin? Gelmeyeceksen, sen olmayacaksan; Ne anlamı var, aldığım nefesin?.. Iraz’ım; Kör kütük Aşık olduğum kadın! Beni hiç anlamadın, Belki de ben; kendimi anlatmayı başaramadım.. Bir anlasaydın, Bir görseydin; sana nasıl yandım.. Ah yüreğimi dağlayanım, Yokluğunun zehrini; Şerbet dedim de yudumladım… Ah Iraz’ım; Sesimi duymayan kadın! Varlığıma hüküm yazıldın, Senden öncem yoktu; Sonram da olmayacak sevdalım.. Keşke görebilseydin bunu, Senden sonra bir ben kalmayacağını; Keşke anlayabilseydin!... Iraz’ım; Yüreğime kurşun sıkan kadın! Soluğu kesilmeden varlığımın, Bir nefeslik; gözlerime bakar mısın? Bana hayat vermişti ya bakışların; Bir nefeslik bak gözlerime, Başladığı yerde son bulsun hayatım… Iraz’ım; Yere göğe sığdıramadığım kadın! Ben, ömrümü sana adadım; Sen ise yokluğunu kucaklattın.. Yüreğinde küçücük bir yere razıydım; Bir yudum sen; yetecekti can’ıma, Çok gördün seni bana!.. Ah Iraz’ım; Beni diri diri mezara koyan kadın! byHaktan |