İmkansızı istemedik ikimizde...
Sevmekti derdimiz...
Oda istedi bence...

Ben seven oldum o sakladı kendini...
Sevseydi zaten aşk olmazdı...
Tutkunun yanından geçmedik...
Sahiplenmedi esti geçti sadece...

Kimden kaldıysa yaraları iyi edemedim ...
Sevgimde yetmedi , deli gönlümde yıkıp geçemedi...

El gibi de olamadım ...
Boş boş bakan gözleri vardı...
Bir türlü o umman zindanına fer olamadım...

Düştü...
Acıttığı yanlarını bilir gibi ...
Yeniden kanatmayı ister gibi...
Bir daha eskiyi anar gibi düştü...

Dalıp uzaklara giderdi...
Uzaklarını bir an da yakın ederdi...
Sevmişti , belliydi...
Unutmak yerine kanayan yaralarına bakıp aşk derdi...

Sol yanına giden elini görürdüm içim titrerdi...
En son cuma ’dan sonra sevmiştim göz ucumda...
Söylemediğim her duygum bir tek ona...

Ondört’üne vuran takvimin kutsallığında , en sevgiliye uğurladım O’nu...
Nefesi yetmedi acıyan yanlarını tekrar kanatmaya...

Özlediği aşk ile yolcu ettim ...
Kimsesi yoktu !
Bir tek gözünden yaş eksik olmayan o tanımadığım adam...
Sormaya çekindiğim , vereceği cevaptan emin olduğum o yaralı adam...

Ağladı , mezarına kapandı...
Geç kalışına yanmış gibiydi...
Hayıflandı...

Son bir dua ile ayrıldım...
Aşk kokan o hazin mezardan...

Dönüp son bir kez daha baktım...
Bendim o mezara sarılıp ağlayan...

Yunus Özkan

24.01.2015 01:50