Huzur
...
Bir yağmurlara doyamadım sırılsıklam bir anamın küncülü kömbelerine tıkabasa bir sevilmedim şımartılana kadar bir kardelen çiçeklerine zorlu yamaçlarda birde babamın pıt pıt dua okuyan esrik mırıldanışına bir dost sesine içten sıcacık unutturan dertten dünya’nın en huzurlu yeri neresidir deseler sımsıcacık ana kucağı birde baba ocağı bir muhabbetine doyamadım iki bardak çayla bir gülüşüne eşsiz ısıtan insanın yüreğini ağzının bir yanı yarımay diğer yanı güneş gamzelerine saklanmış yıldızlar şimal’le süreyya’ya eş ...Şimdi düşür gülüşlerinden yakamozları suya rota olsun gemilere martılar kanatlansın ...Ve başlasın kırk ikindi yağmurları huzur tamamlansın ... Yunus Ça |