Sana koşmayı beklerken mısralarım
Sensizliğin acısını haykırır şiirlerim
Seni anlatan binlerce söz yazsam da satır aralarına
Sensiz geçen saatlerim adını koyamadığımız yaşanmışlıklarımız vardı
Kaybettiğim umutlarım terk edilen kimsesizliğim vardı
Nerdesin ey benim yalnızlığımın abidesi nerdesin


Sen aklımla fikrim arasında sıkışmış yalnızlığım
Hece, hece yazıp mısralarıma akıttığım düşlerimdin
Sen avazım çıktığı kadar haykırdığım özlemim
Sen yaşayabildiğim kadar beklediğim
Yaşayamadığım kadar vuslatımdın
Nerdesin ey gönlümün ateşi nerdesin


Bir nehirin azgın sularına dalmış kadar nefessizim ..
Geceyle boğuşmaktan yorgun ve bitap düşmüşüm..
Nerdesin ey göğüs kafesimdeki huzurum nerdesin....
Bıraktığın gibi değil bu şehir
Yokluğundan beri her yolum çıkmazlar da son buluyor
Sokak lambaları bile küsmüş aydınlatmaz yolumu
Nerdesin ey benim gün ışığım nerdesin



Şimdi gökyüzü ağlarken yokluğuna
Geriye acıyla kavrulan bir ben kaldım
Gölgem benden büyük adımlar atar şimdi yalnızlığa
Masumiyetimi astığım tüm düşlerimin
Yarınlarının pişmanlıkları içindeyim
Nerdesin ey benim vicdanımın sesi nerdesin