Önüme Ölüm Yağıyor!!! Varlığın bile kahrediyor Nefes aldıkça güçleniyor yangını Yüzümden düşen yaş, önüme ölüm gibi yağıyor Nasıl da boğuyor içimi Bir arayıp sormuyor / Ne deyip geçtin benden Sorguda yok üstelik Kalabalık düşünceler zikrimden çıktı Sadece iç dökümüm oldu şiir Sebebim bile yok anlamaktan uzaklaştım / Ne çok şeyin üstünü kapatıp örtmüşüm Gönlümde şimdi hazin saklı Ve şairin sözü kaldı “Ay geceden hiçbir zaman saklanmaz” Saklanmaz oldum geceden Ve hiç korkmadım sen gelmeden sönen ışıktan / Karanlık birikir ya kaleme Kalemi kanattım her defasında Aksın da, senin deyip geçtiğin yerlerden geçsin istedim aslında Dizelerim uzadı sadece sonu da yoktu başı da Sorusu da yok, cevabını bilen olmaz nasılsa / Bir akşam çıkıp gelir misin ki altını çizip şıkka sunalım Ya da farklı lisanda açıklayalım Ben öz dilimde konuşayım sen suskunluğunla bağır Bilirim suskunluğunda kavgalar saklarsın Kuzguni bir farklılık bakışın Ve içinde yaşadığın sevda sefaletini anlatırsın / Varlık derdim oysa senin için Gittin nasıl olsa Derdimi de anlarsın nasıl yok olduğunu da Dilimi keserim artık yokluğundan yana ses çıkarmaz Ellerim zaten yanık bir daha maşasız tutmaz e..! |
Ellerim zaten yanık bir daha maşasız tutmaz
sustum VE okudum