Özleyince
gece kenarlarında yumuşamıştı yol
toprakla kesilmiş bir çizgiden başka renginizi ayartacak yeni efsunlar şu başımda dönen kuşları görüyor musunuz paçalarımız sıcak okşanıyor sabaha dek kalsanız içimde siz gelseniz kalır mıydım orada omuzlarıma düşen otlara söylüyorum ya uzatıp ellerimi beyaza inanırsam düşer misin hayalimin içine hadi yak kırmızıyı gece kaynasın uykulu bulutların arkasında ne var bilmiyorum söylemeye çalıştıkça tenine uyanıyorum vazgeçtim dikilmekten ağaç yeşil şarkıcı yaprakların tenhasında rüzgar eşlik eder mırıldanır hangi su hangi dağın eğiminden gelir bilirim öpülünce anımsat kalan kokunu baharlar bilsin görünce ilk çiçeği heyecanımı geçmişiyle süsleyen bir doruğu fethediyorum ölüm daha güzel değil mi özleyince. |