Ayrılık peşrevisesimin tellerine asılan hazin nağmeler var ayrılık peşrevini sinemize çektiğimiz geceden kalan kıskanıp yıldızlar gözlerini düşerken karanlık sulara ışığından yoksun ruhum sarılıyor kehribar sarısı yalnızlığa benzim solup genzim yanarken grileşen hayatın ekseninden kimsesiz gecelerin düşsel özlemleri süzülüyor gözlerimden kaç mevsim demirleyecek zemheriye ve kaç gece daha asılacak buğulu penceremden içeri yüreğime temrenle saplanıp kalırken adın yoksul bir hüzzamı öpüyor dudaklarım hücrelerimde dolaşırken delişmen kanım sayfalara düşüyor esmer gözyaşlarım hüzünler kemane çalarken zehir zemberek çöküyor dilsiz gecelerin ortasına ıssız yalnızlıklarım… AA |
yoksul bir hüzzamı öpüyor dudaklarım
bir muzik işlemiş adeta dizelere.. çok guzel. tebrikler arkadasın...