Hükümzamanın isli aynasından bakıyorum sisli kentime hapsedilen ömrüme sus pus oluyor dilim kızıl şalını kuşanıp ufkun koynuna girerken gün alevleniyor her dem içime çektiğim senli nefesim gözbebeğim ile sevişirken hüzün hüküm giyip kurban ediliyor sevda kapısına kilit vurulan tapınakların sunaklarında çığlık çığlığa gömülüyor aşk yürek çukuruna titrerken zemheriden alevleniyor sayfalar yalnızlık defterinin ıslak iklimleri arasında kirpik çimleri sırılsıklam olurken yağmurlardan dilsiz bir kuytuda ölüyor şiir... AA |
senli nefesim
gözbebeğim ile sevişirken hüzün
tebrikler dememek için bir neden görmüyorum şiirin guzelliği hükümlü kılıyor çünkü