Aşk belasıÖzlemek kar tanesi gibi, Eriyip gittiğine şahit olmak. Sonu meçhul hayaller ile yaşamak, Boş bakmak hayata, Loş kalmak güneşin karşısında. Bütün umutlarını tespih taşı gibi dizmek, Çekip zikri, Derdi ve kederi yine başa dönmek, Yeniden başlamak her defasında, Yeniden bir yalan uydurmak, Ve uydurduğun yalana kendini de inandırmak. Var bir de şair gibi özlemek, Acılardan beslenmek, Hasrete uzak olmak isteyip, Yakın olmak için çaba sarf etmek. Bir bakıma Fuzûlî’nin yazdığı, Mecnunun duası gibi, Mecnun Ya Rab dedi, Bitmesin yüreğimde Leyla sevgisi. Bizim özlemimiz Borçalı gibi, Tarihin yazıldığı, Şimdilerde unutulduğu yer gibi, Vasıfsız bir bedende yar gibi, Taşlaşmış, Kalıpların içinde kalmış kalp gibi. Özledim, Benden feragat etmiş ben gibi. ’’Mecnun’un duası’’ (Leyla ve Mecnûn eserinde yer alan, Mecnûn’un Kâbe’de ettiği dua) Ya Rab aşk belasına kıl aşina beni, Bir an bile ayırma aşk belasından beni Az eyleme yardımını dertlilerden, Yani ki çok belâlara kıl müptelâ beni Oldukça ben götürme belâdan irademi Çünkü ben belayı isterim bela da beni Gittikçe arttır sevgilimin güzelliğini, Geldikçe derdine beter et müptelâ beni Onun ayrılığında öyle zayıflat ki beni Sabah yeli ulaştırsın ona beni Bana gurur verme Fuzuli gibi Ya Rab bana bırakma asla beni Vagif Seyyah Hüseynov |
Alkışlıyorum güçlü kalemi
Yüreğine sağlık
_______________________________________________Saygılar selamlar