Yine İstanbul için yazılmış güzel şiirlerden biri...

Hatta ender güzel şiirlerden biri...

Sevgi ve saygı ile...

duru,içten özlemlere sarılmış şiir...

sevgiler...

Bir yanı İstanbul gözlerinin
Diğer yanı hiç kimse

Bir yanda varsın... bir yanda yoksun... der gibi
Hasret kokusu sinmiş dizelere

Güzeldi.
Tebrikler

Sevgiyle

Bir yanı İstanbul gözlerinin
Bir yanı kifayetsiz mavi…

Bir yanında sakin sokaklar
Güz vurur
Futûrsuzca
Savrulur yapraklar..

Bir yanı çoğul yalnızlıklar
Bir yanı milyon kere milyon kalabalık
Kuşatılır surlarından...

Bir yanında şiir şaşırır yolunu
Balık ağlarına takılır kalem
Bir yanı Piyerloti
Sarayburnu
Gedikpaşa yokuşu..

Bir yanı Mnemosyne
Bir yanında unutulur kutsal bakire

Ay kararır
Ölümsenir yıldızlar
Gül kuruturum göğsümde..

Bir yanıyla sevişirim
Dişil ihanetlere gebe
Bir yanında susarım
Yırtılır gece…

Bir yanı İstanbul gözlerinin
Diğer yanı hiç kimse

O kadar mükemmel yazılmışki hiçbir mısrasını çıkarmaya kıyamadım. Sizin deyiminizle işte şiirdir bu. Güzel yüreğini tebrik ediyorum.

Bir yanı İstanbul gözlerinin diyerek dokunur el işi göz nuru misali şiir dizelere… Diğer yanı kifayetsiz mavi… Mavi deyince de aklıma nedense söz konusu İstanbul iken hep Marmara gelir… Marmara; mekânsız yoklukların el değmemiş masumluğu…

Bir yanında sakin sokaklar kaldırımlarına güz vurur kayıtsızca; ha kış ha sonbahar… Ne fark eder… Ne de olsa savrulur yapraklar… Fütursuzca…

Bir yanı İstanbul’un çoğul yalnızlıklar iken bir yanı ise milyon kere milyon kalabalık… Tarih sayfalarından kopup gelen yalnızlık ve kalabalıktır etrafımı çevreleyen… Dile getirilen İstanbul’dur… Çoğunluğun olduğu ama yokluğun çok olduğu bir mevsim…

Bir yanında şiir şaşırır yolunu takılır dülger balığı misali Sait Faik’in anlatımından kalan ağlara… Şiirdir imgelerinde canlanan… Parıl parıl parıldayan her bir dizesinde… Öyle güzeldir ki şiir, İstanbul olur birkaç saniye sonrasında… İstanbul da güzeldir… Ki İstanbul’dur Piyerloti, Sarayburnu ya da Gedikpaşa Yokuşu… Bir yanı ölümsüzleşen şiir diğer yani İstanbul…

Bir yanı belleği İstanbul’un diğer yanı belleğinden umarsız unutulan kutsal bakire… Ki kutsallaştıran bakireyi dizelerine sakladığı güçlü imgeleridir… Unutulmasına sebep ise ay kararması… Ölümsenen yıldızlar ve göğüste kurutulan güldür… Ki yalandır buralar… Kutsallar unutulmaz hele ki bakireler… İmgelere saklayan kendini bitmek bilmez…

Bir yanı ile sevişirim gecenin İstanbul’a ait… Diğer yanında susarım kopar kıyamet… Susar gece suskularımda…

Bir yanı İstanbul gözlerinin diğer yanı hiç kimse… Hiç kimse derken bile bir şeylere hitap edilmekte… Gönlüne lehimlediğin sözde unutulan kutsal bakire… Kim denirse kim? Elbette kim bilir kimi… Şairdir kimi yaratan ve ete kemiğe bürüyen…

Başarılı şiirinizi tebrik ederim Sevgili Zeynep Güngör.

istanbul gibi bir şiir... mükemmelsin zeynep abla... ufuk bayraktar

Seviyorum kaleminizi.

Kutlarım sevgiyle...

istanbul göğsünde gül kurutan şairleriyle vardır......tebr....

Bir yanı çoğul yalnızlıklar
Bir yanı milyon kere milyon kalabalık
Kuşatılır surlarından...


Kusursuz....