PANİK ATAK
PANİK ATAK
Baş belası bir korkuyla açılıp kapanıyor burun kanatlarım. Çekiştiriyorlar kollarımdan mavi çalmış karanlıklara. Nekro polis’e sürükleniyor ayaklarım görünmez gölgelerin yardımıyla. Yüzde beş yüz atan kalbimin sedasıyla sımsıkı sarılıyorum, boylu boyunca uzanmış paspaslara. Baş belası bir korkuyla açılıp kapanıyor burun kanatlarım. Acil servisin iki nolu müşade odasında tutunabildim, geceden yenice azat olmuş bir sabaha, arta kalmış hayat kırıntılarımla. Havva KILIÇ |