Senden bana bir tek cümle kaldı.
" keşke tanımasaydım seni"

Olmasaydın,
Kan çanağına dönmüş umutlarım olmazdı.
Belki hasım kesilmezdim mutluluklarıma.
Gezdiğimiz yerlerden böylesine korkmazdım.
İki çay demezdim her garsona.
Beraber izlediğimiz filmler böylesine koymazdı.
Gözlerim ağlamayı bilmezdi.
İki paket sigara demezdim mahalle bakkalına.
Tanıdıklar o nasıl diye sormazdı.
Kalem kağıt almazdım elime.
Damla damla seni dökmezdim mısraların üzerine.

Dinlediğim her şarkı sana yazdılmazdı.
Okuduğum kitapların kahramanı sen olmazdın.
Sana çıkmazdı tüm yollar.
Önümde yürüyen insanların içinde aradığım kişi olmazdın.
Dedim ya ulan!
Keşke tanımasaydım seni!

Olsaydın,
Belki mutlu olurduk.
Hatırlıyor musun sevgilim?
Doğmayan çocuklarımızın isimlerini bile bulmuştuk.
Şimdi yarım kalan umutlarımın peşinde yalın ayak koşuyorum.
Ayağıma sensizlik batıyor, tökezliyorum.

Düşüyorum kurduğumuz düşlerden bir bir.
Hiç kimsenin bilmediği, öğrenmeye cesaret edemediği bir acısın şimdi.
Nereden baksan kırgınım sana.
Hem öyle üç beş şiir yazıp yas tutmadım yokluğuna.
Gidişini hayra yoracak cümleler ezberlettim inancıma.

Her korktuğumda okuduğum dualar gibisin sevgilim.
Her canım acıdığında bin kere lanet ediyorum yokluğuna.

Dedim ya sevgili.
Keşke tanımasaydım seni.