Yirmidokuz harf / İki YürekOf yine seni yazıyorum! Anlamsız mürekkepler lekesi olup, düştüm mısralara. Anlattıklarıma esir kaldı ecnebi bakışların. Gözlerini diktin gözlerime boş boş bakıyorsun yine, Seni yazıyorum seni! Okuyamıyorsun! Kaç zamandır böyle tutsaksın, bilmiyorum. Nicedir burnuna vuran kuru rüzgarlar gibi saklanıyorsun kendini sözlerimden. Yok yok.. Bu aşk hiç âdil değil, aynı özlemi yaşatmıyor bize! Sen biraz daha şanslısın. Beni özlediğinde açarsın radyoyu, Hışırtıların arasından sesim çıkar karşına. Biliyorum! Tir tir titriyorsun korkudan. Bir mısrada kendinle karşılaşma ihtimali yiyip bitiriyor beynini. Sen acabalar dünyasında kelimelerimi imtihan ederken, Benim sana susuşum, aklının acundan bile geçmiyor. Sustuğum yerden yeni bir şiire nefes sürüyor düşlerim. Sustukça sesimi gömüyorum dudaklarıma, Özledikçe terbiye ediyorum acımı, Sana varmak için yalın ayak koşuyorum gezdiğimiz sokakları. A Kadınım! Varlığın bende koca bir hayata tekabül ederken, yirmidokuz harfle seni anlatmamı nasıl bekliyorsun benden! Kaç şiirin kanına girdin böyle? Kollarımı sıvamış, senli bir şiire niyet etmişken yüreğim. Yokluğunun ahlarını nasıl taşıyacaksın sevgilim? Yüreğimde sana söyleyecek çok fazla sözümde kalmadı benim. Bak, son yazdığım şiirdende kaldırıyorum cesedini. Seni tanıdığı günden beri, menzilini gözlerinden çevirmeyen bir adamdan nasıl çaldın kendini! Hani sıksan yüreğimi söyle, söyleyemediğim kaç cümle düşer o güzelim ellerine. Sen, ah sen.. Yoksa, yanımda duran o soğuk ikinci yastığı mı emanet ettin kararan gecelerime. A Kadınım! Sesimi ört üzerine, kalın giyin yüreğimi, üşütme! Yirmidokuz harf / iki yürek niyetine. |