MECBUREN
Anın tecellisi kadar durağan mı
Ne isabetli zaman da deme sakın Ne gördük ki daha Biraz mavi biraz kara gökyüzü Ne dedim ki haricinde… O vasıflar Bir bir dizilmişken haneme. Yadırga istediğin kadar Yol çok mu yakın da gidemezken Ne çok hayal var oysa Çok uzak da olsa Bir yanıp bir sönerken. Akıl almaz ne varsa sunumu şu ömrün. Ah o yanılgılar ki İnkâr edemediğim. Sorular açılımsız Yanıtlar savunmasız Tüm imgeler sitemkâr Çoktan sona ermiş masallar. Bir varmış da ben mi bilemedim Yokmuş belki de Hiç mi hiç dâhil edilmedim. Tarafınca, tarafımca Varla yok arası… İnsanca ve inadına Yaşamak usulca. Ses etmeden Kaçıp gitmeden Çoktan öldüm belki de Suskunluğum mecburen. |
Özlem Demirkaya &*.*&