Sorarım Sana Sevdiğim
Yolun sonu karanlık bir kuyuydu.
Bunu biliyordu, yer ve gökte ne varsa Göze almıştı kuyuya dalmayı Ve dalıyordu ansızın esen rüzgarla. Gök gürlüyor, yeryüzü titriyor. Bir zelzele almış gidiyor başını Karanlık bulutlar serpişmiş kalplere. Herkes bir yana koşuyor. Gökyüzü karanlık, İçin karanlık, Sözlerin karanlık... Attığın her adım, Bir hançer yarasıydı sinemde. Dağlandıkça dağlanmış... Parçalandıkça parçalanmış... Ne gül kalmış bu sinede, Ne de gül bahçesi. Hüzün, şehrin surlarını sarıp geçmiş. Sen hala adımlarını atıyorsun. Ve gidiyorsun, Kuyunun derinlik sokaklarına. Sonra dedim ki kendi kendime; ’ Sevdiğim, benim için bir anne olmalıydı. İbrahim Halil ÖZLÜ |
Kutluyorum kalemini
Yüreğine sağlık üstat
_______________________________Selamlar