gecenin gölgeleri
sızarken ay odama, en dolunay haliyle,
kalemim çivile dikçe duygularımı sayfalara farkettim ki; hasretin yansımış her heceme, zifiri yokluğun dolarken gecelerime... alışıla gelmiş bir iki cümle vururken ses tellerime, boğazlıyorum her duygumu ellerimle... bazı geceler evriliyor kalbim, en madeni haline.. arta kalan geceler o kadar duygusal bir o kadar kırık.. üç beş parça hayal kalmış; yırtık pırtık, boşluklarını yamalayacak umutta kalmadı artık.. sağ yanım derin sessizlik sol yanım çaresizlik kepenkler inerken gözlerime anılar dokunuyor ruhumun perdelerine.. yine sığınıyorum gecenin gölgelerine böyle avunuyor ellerim yetiniyor kalbim... yokluğundan muzdarip, varlığına talibim... |