Araf
Yanlızlık ve çaresizlik kaplıyor tüm bedenimi
gözlerim doluyor, sonra akıtıyorum bir bir içimdeki boşluğu.. dudağıma serinlik değiyor, hafif tuzlu. Karma bi duygu seli.. siyah ve beyaz arasında, mutluluk ve hüznün kıyısında.. İçimdeki fırtınalara inat, sözcüklerime döküldükçe dertler, sanki hep klişeler.. Arıyorum ne aradığımı bilmeden... Bir şeyler eksik belli ki.. yap bozda ki.. firar edilmiş en önemli parçadan yarım kalışım belki de bundan... Araf’dayım; arıyorum, bekliyorum, özlüyorum... |