4 duvar
takılsın istiyorum gözlerime gözlerin
öylece dile gelsen; yüreğime yuvarlansa sözlerin.. her hecen biraz daha aralardı kapılarımı yıkardı duvarlarımı... bir adım atsan; yalnızlığın soğukluğundan kurtarıp kendimi koşar; sana sarardım ellerimi ama şimdi kurduğum cümleler hep keşkeli açtığım her yeni sayfa lekeli.. gurur denen illet sarmış hücrelerimizi sürüklemiş, mahvetmiş, yalnızlaştırmış bizi.. ve şimdi; sen kumdan kalende , ben çelikten hapishanem de müebbet yalnızlık yemişiz sanki , ikimizde bundan kurtulmak, yine bizim elimizde gururu bırak, her sözüne samimiyeti kat adımların en küçüğü de olsa bana bir adım at... * |