SON SÖZ
Yapma çiçekler adeta bahşedilmiş
Nazarında yeknesak Kopan dalından bir bir Solarken gönüller günbegün. Tutarsız ve alabildiğine Yaklaşırken ölüm, Yâd etmek adına belki de Küllerinden doğan ve Çok uzaklardan çağıran. Düne nispeten olsam da hayata küskün Göremedim işte mihenk taşıymış ömrün Kâh özlem eşlik eder kâh hüzün. Belli ki bir efsun Ya da bir rüya Belki de güne düşen bir yakarış Geceye eşlik eden derin bir serzeniş Onca fosilleşmiş anı ve terk ediş Bak da gör aslımız neye meyletmiş. Dünden yarına Geceden sabaha Hatta baştan sona Tüm oyun arkadaşlarım kaçışmışken Dört bir yana… . Mızıkçı yanım Ah, kâfir yalnızlık Tek kişilik bir gösteri altı üstü Kimselerin bilmediği o sahne arkası Hep ama hep aynı replik süregelen Yine de son söz O’nda saklı. |
Özlem Demirkaya &*.*&