Yerdiler beni
*
Gücü olan zalim, ezilen mazlum Horlayı horlayı yerdiler beni Hep açık oynadım olmadı gizlim Yalana, yanlışa kardılar beni * Elin bahçesinden dalın yolmadım Yetip düşşe eğilipte almadım Muhannet bilerek muhtaç olmadım Nedense hep güçlü gördüler beni * Bildiğimce bildiğimden zikrettim Bazen unuttumsa, bazen fikrettim Yaşadığım her anıma şükrettim Gelenden geçenden sordular beni * İnsan iy’ olurmu kötü yanımda Divan’a durdurur seni önünde Sahâdete gelemedim sonunda Yargısız, sualsız vurdular beni. * Leylican & Leyla Yıldırım. |
Hece hece dokunmuş, akıcı, duru,
Türkü tadında mısralardı
Tebrik ederim.