NOKTAbakıyorum sisler kaybolmuş uzun bir boşluk duruyor önümde ne olacak bu rezillik sözcüğü kendiliğinden geçiyor aklımdan sessiz duran yaşam, “güneş ve su diyor” dağlarda aykırı sorular kötü bakışlar olmaz hesap soran da yok... kaçmak gereken şeyler olabilir. belki. onada katlanmak daha kolaydır diyorum işte sana basit bir cevap.. nasıl olacak ben nasıl oraya... kahretsin diyorum ve elimdeki bardağı savırıyorum odanın içine doğru başımı dizlerime kadar eğiyorum sonra nefesim kesilir gibi oluyor ağlıyorum gözlerimden yaşlar dökülüyor oturduğum yere uzanıyorum hıçkırıklarım devam ediyor herşey dumanlar içinde kayboluyor sonunda gözlerimi kapıyorum... |