öylesinebir şiire bakıyorum öyle görmeden anlamadan bir şeyi sonra hatırlıyorum nasılsa bazı şeyleri çocukluğum giriyor araya siyah beyaza dönüyor zaman bulanık kesik kesik resimler geçiyor gözümün önünden renksiz geriye doğru bir görünüp bir yok oluyor herşey inanılmaz bir hızla oluyor bunlar yetişemiyorum çizgi çizgi soluklar sonu belli değil bir şeyin sen de belli değilsin yüzünü seçemem kendime geldiğimde pencerenin önünde dikildiğimi farkediyorum yeniden görüyorum yavaş yavaş etrafı kar yağmış her yer beyaz kar yağmış diye geçiyor içimden ağaçlar yollar beyazlığa bürünmüş sokaktan tek tek insanlar gelip geçiyorlar ara sıra iz bırakıyorlar bunu farkediyorum bu gün neydi günlerden diye düşünürken unuttuğumu hatırlıyorum daha neler var neler unuttum kim bilir neler... |